Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΖΟΥΛΙΑ του Αύγουστου Στρίντμπεργκ 2016-2017



                  Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ
          το αριστούργημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ           
         
      Δεσποινίς Τζούλια (Fröken Julie) (1888)
                           Σκηνοθεσία: Μαρία Μπαλτατζή                                       
                       
                                        Κάθε Παρασκευή
        από 13 Οκτωβρίου έως & 15 Δεκεμβρίου (10 παραστάσεις)
                          
                           Ακατάλληλο για ανηλίκους
                                              
                                              ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σημείωμα Σκηνοθέτιδας

Η Δεσποινίς Τζούλια,  κατατάσσεται στα νατουραλιστικά έργα του Στρίντμπεργκ, δηλαδή έργο στο οποίο είναι καθοριστική η καταλυτική επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση του ψυχισμού και των παθών του ατόμου, υπό το πρίσμα μιας ντετερμινιστικής προσέγγισης, έτσι όπως ορίστηκε κατά βάση από το νατουραλιστικό κίνημα με προεξάρχοντα τον Αντρέ Αντουάν. Ωστόσο η ανάλυση, εμβάθυνση και διάσπαση του «Εγώ» διαρρηγνύει χωρίς προσχήματα τα στεγανά του όποιου «καθαρόαιμου» νατουραλισμού. Περαιτέρω, έκδηλη-κατά την άποψή μου- είναι η παρουσία στοιχείων της αρχαίας τραγωδίας. Η δομή του έργου, για παράδειγμα, ακολουθεί τον αριστοτελικό «κανόνα των τριών ενοτήτων». Ενότητα μύθου, δηλαδή ένα σημαντικό γεγονός (γιορτή υπηρετικού προσωπικού). Ενότητα τόπου, δηλαδή ίδιο τόπο δράσης (κουζίνα αρχοντικού). Ενότητα χρόνου, δηλαδή η δράση πραγματώνεται εντός εικοσιτετραώρου (τη νύχτα του ηλιοστασίου στις 23 Ιουνίου και μικρότερη νύχτα του χρόνου). Ως προς την ουσία, ο Ζαν και η Τζούλια δεν εκπροσωπούν «χαρακτήρες» αλλά αέναες δυνάμεις που καθορίζουν την ανθρώπινη φύση με τρόπο καταλυτικό και τελολογικό. Επιθυμία, καθήκον, έρωτας, πάθος, μίσος, ζήλεια, εγωισμός, αλαζονεία, φιλοδοξία, εξουσία, αγωνία, αδιέξοδα, απελπισία, απόγνωση, πτώση και τελικά  τραγική κατάληξη, απαραίτητη συνθήκη της αρχαίας τραγωδίας. Στην κεντρική ηρωίδα, την «γαλαζοαίματη» Τζούλια, ικανοποιούνται και οι πέντε συνθήκες της τραγικής περσόνας, δεδομένου ότι η ηρωίδα πάσχει εξαιτίας μιας αναπόφευκτης μοίρας(αμαρτίες γονέων) , σφάλλει(σεξ με κατώτερό της λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης και αλαζονείας (ύβρις), έρχεται αντιμέτωπη με δυνάμεις υπέρτερες (καταγωγή, φύλο), βρίσκεται στην ανάγκη να επιλέξει ανάμεσα σε δύο λύσεις που και οι δυο θα την πληγώσουν(φυγή με κατώτερό της ταξικά ή αυτοκτονία) και τέλος μεταπίπτει από την ευφορία στη δυστυχία. Σαν μια γνήσια τραγική ηρωίδα συγκρούεται με τη Μοίρα, τη Θεία Δίκη, τους ανθρώπους, τον εαυτό της και συντρίβεται. Η έννοια της τραγικότητας συμπεριλαμβάνει και τη μεταβολή της, δηλαδή τη μετάβαση από την άγνοια στη γνώση, μέσα από την εμπλοκή της σε αντιφατικές καταστάσεις, τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα και τις συνακόλουθες συνέπειες αυτών των καταστάσεων με ενοχή, ψυχική οδύνη, μοναξιά, συντριβή(ερινύες), λύτρωση (ευμενίδες). Έτσι έρχεται η κάθαρση μέσα από την αυτοχειρία. Η αυτοκτονία της ωστόσο δεν συντελείται επί Σκηνής, άλλο ένα δείγμα κλασικής και ουχί νατουραλιστικής αντιμετώπισης του θανάτου, αφού η αρχαία τραγωδία είναι αυτή που δεν επιτρέπει να πεθαίνουν οι ήρωες επί Σκηνής. 
Ένα σκηνικό, δύο φύλα, τρία πρόσωπα. Ένας άνδρας, ο Ζαν και δύο γυναίκες, η Τζούλια και η Κριστίν. Τρείς διαφορετικοί ψυχισμοί με άλλα «θέλω» και με κανένα ουσιαστικό, βαθύ κοινό ενδιαφέρον να τους ενώνει. Μόνος συνδετικός κρίκος οι μεταξύ τους σχέσεις «εξουσίας». Στο αριστουργηματικό αυτό μονόπρακτο ψυχόδραμα και μία από τις κλασικότερες θεατρικές μελέτες της λειτουργίας και της πάλης των κοινωνικών τάξεων και των δύο φύλων, οι ήρωες οδηγούνται σε μία ακραία αναμέτρηση. Η αντιμαχία, ωστόσο, δεν περιορίζεται ανάμεσα στα δύο φύλα και στις κοινωνικές τάξεις, όπως τουλάχιστον πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Στρίντμπεργκ-ο ασυναγώνιστος αυτός δόκτωρ της ψυχολογικής ανάλυσης-χειρίζεται το ψυχολογικό νυστέρι του αριστοτεχνικά, χρησιμοποιώντας το σαν έναν μεγεθυντικό φακό, μέσα από τον οποίο παρακολουθούμε βήμα-βήμα τις δονήσεις και τους σπασμούς που ακολουθούν την κατακόρυφη κατάδυση μιας υπό διάλυση Ψυχής στη διαδικασία του ψυχικού κατακερματισμού της και μέσω αυτής, μια υπό διάλυση κοινωνική τάξη και τις εγγενείς παθογένειες μιας άλλης ανερχόμενης τάξης. Το συμβολικό υφαίνεται με το πραγματικό τόσο σφιχτοδεμένα που αδυνατούμε να τα ξεμπερδέψουμε.
Πρόκειται για ένα έργο εμβληματικό για την παγκόσμια δραματουργία, συμβολικό, πολυεπίπεδο (ψυχολογικό, κοινωνικό, ταξικό, σεξουαλικό, φεμινιστικό), σκληρό και «αδιάντροπο» στην πλοκή και στη γλώσσα, άκρως πρωτοποριακό για την εποχή του χαρακτηρίστηκε «ανήθικο», δέχθηκε σφοδρή επίθεση και ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων προκαλώντας σκάνδαλο όταν δημοσιεύθηκε το 1888. Κι’ αυτό γιατί μέσα από την πολύπλευρη κι επίπονη διαδικασία της στριντμπεργκικής παρατήρησης της φύσης, της ψυχικής παθολογίας των ανθρώπων και των αντιδράσεών τους, συγκρούονται μέχρι τελικής πτώσεως σ’ έναν τελετουργικό, ανελέητο και αβυσσαλέο αλληλοσπαραγμό, όλες οι ανθρώπινες εκφάνσεις. Η αριστοκρατική με την λαϊκή τάξη, το αρσενικό με το θηλυκό φύλο, η λογική με το ένστικτο, η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση και το όνειρο, η προσωπική αλήθεια με την υποκρισία, η ευαισθησία με τον κυνισμό, τα ευγενή ιδεώδη με την «πάση θυσία» επιβίωση, η θρησκεία με τις αντιφάσεις της, η χριστιανική ηθική με την ανάγκη για επιβίωση, το καθήκον με την επιθυμία, το ένδοξο παρελθόν με το παρακμιακό παρόν, το συνειδητό με το ασυνείδητο, η συνειδητή φιλοδοξία για κοινωνική ανέλιξη με το υποσυνείδητο κόμπλεξ της ταπεινής καταγωγής (επηρεασμός από τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόυντ), το κοινωνικό status με την τραγικότητα της ανθρώπινης αυτοκαταστροφικής φύσης, το σεξ με την ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, η ανάγκη να εξουσιάσουμε με την ανάγκη να υποταχθούμε, το «είναι» με το αδιέξοδο της «ανυπαρξίας», η ζωή με το θάνατο…

Για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ                                                                                               
Μαρία Μπαλτατζή                                                                                                                                                 

Ερμηνεύουν

Μαρία Μπαλτατζή: Τζούλια / Κόμισσα-Ιδιοκτήτρια Αρχοντικού
Nίκος Παλπάνης: Ζαν / Υπηρέτης
Βασιλική Χαραλαμπίδου: Κριστίν / Μαγείρισσα-Αρραβωνιαστικιά Ζαν

Σκηνοθεσία-Επιμέλεια Σκηνικών/Κοστουμιών/Μουσικής
 Μαρία Μπαλτατζή

Ώρα Προσέλευσης: 21.00     Ώρα Παράστασης: 21.30
Διάρκεια: 90΄
Θέσεις περιορισμένες / Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση
Τιμή εισιτηρίου: 10€ (με ποτό)  Φοιτητικό/Κάρτα Ανεργίας: 7€

Ολύμπου 88(Αρχαία Αγορά) Τηλ.2310272909-2310285452-6974195079
www.politeiatheatrou.blogspot.com  e-mail: politeiatheatrou@gmail.com

ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ της Μαρίας Μπαλτατζή 2017-2018

                                   Αόρατος Κόσμος
                                  Κάθε Σάββατο
    από 7 Οκτωβρίου έως και 16 Δεκεμβρίου (11 παραστάσεις)
 
 

                                                      ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ξεκαρδιστική κωμωδία Αόρατος Κόσμος –σε μετάφραση και διασκευή Μαρίας Μπαλτατζή-είναι εμπνευσμένη από το Βlithe Spirit (Πονηρό Πνεύμα) του κορυφαίου Άγγλου κωμωδιογράφου Νόελ Πηρς Κάουαρντ (1899-1973).
Ο μυθιστοριογράφος και χήρος Τομ Κοντομάιν, παντρεμένος με τη Ρουθ, καλεί για πνευματιστική συγκέντρωση στο σπίτι του την Μαντάμ Αρκάτι, ένα εκκεντρικό μέντιουμ, με σκοπό να συγκεντρώσει υλικό για το επόμενο βιβλίο του. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν, και εξαιτίας αυτής της συγκέντρωσης, εμφανίζεται και εγκαθίσταται στο σπίτι του ζευγαριού το ενοχλητικό και παιχνιδιάρικα πειρακτικό φάντασμα της πρώτης του γυναίκας, της Ελβίρας.
Η Ελβίρα κάνει ότι μπορεί για να χαλάσει το γάμο του Τομ με τη Ρουθ, η οποία δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει την Ελβίρα. Θεωρεί, λοιπόν, ότι ο Τομ έχει παραισθήσεις. Βήμα-βήμα η ζωή της Ρουθ γίνεται αφόρητη λόγω της συνεχούς παρουσίας και ανάμιξης της Ελβίρας στη σχέση της με τον Τομ. Και η Μαντάμ Αρκάτι, καλείται να καταφέρει να στείλει πίσω, στον άλλο κόσμο, το φάντασμα της Ελβίρας. Και τότε,  συμβαίνει κάτι το απρόσμενο… κάτι το συνταρακτικό… που προκαλεί με τη σειρά του κάτι το απίστευτα απίθανο, συγκλονιστικό και… Η συνέχεια στη Σκηνή της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ! Καλή σας θέαση με πολύ… πολύ… γέλιο!

Για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Μαρία Μπαλτατζή

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Αχιλλέας Δημητριάδης: Τομ
Μαρία Μπαλτατζή: Μαντάμ Αρκάτι
Μαρία Τοπάλη: Ελβίρα
Βασιλική Χαραλαμπίδου: Ρουθ

Σκηνοθεσία-Επιμέλεια Σκηνικών/Κοστουμιών/Μουσικής/Flyer-Poster:
Μαρία Μπαλτατζή
Προσέλευση: 20.30  Παράσταση: 21.00  Διάρκεια: 120΄ (με 2 διαλείμματα)
Τιμή Εισιτηρίου: 10€ (με ποτό)  Φοιτ/κό-Ανέργων: 7€
Ολύμπου 88 (Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά)-Θεσσαλονίκη
Τηλ/να κρατήσεων: 2310285452/272909-6974195079
politeiatheatrou@gmail.com  Facebook:ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (Σελίδα & Ομάδα)


























  

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ της Μαρίας Μπαλτατζή 2017-2018


             Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ παρουσιάζει

            Το Κούρεμα… Των Αμνών!!!

                               Κάθε Κυριακή

       
       από 29 Οκτωβρίου έως 17 Δεκεμβρίου(8 παραστάσεις)
 

                                 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σημείωμα Σκηνοθέτιδος

Το Κούρεμα Των Αμνών, η ευρηματική αυτή καυστική κοινωνική-πολιτική σάτιρα με το ευθύβολο χιούμορ της γελοιογραφίας, βασίζεται στο Σακάκι Που Βελάζει (1976) του Βούλγαρου συγγραφέα Στανισλάβ Στρατίεβ, σε διασκευή, επεξεργασία και επικαιροποίηση κειμένου της γράφουσας. Το έργο θίγει το ζήτημα του παραλογισμού ενός συστήματος, το οποίο παγιδεύει και τελικά συνθλίβει τον πολίτη, εξαναγκάζοντάς τον να αντιμετωπίσει τον ανάλγητο λαβύρινθο των διαδρόμων του δημοσίου. Ένα Σύστημα που παραμένει ισχυρό μιας και αυτοσυντηρείται μέσα από την καχυποψία της εξουσίας, τον σχολαστικισμό των δημοσίων υπαλλήλων, την ευθυνοφοβία, την εμμονή στο γράμμα του νόμου και την παράνοια ενός πολύμορφου και αδηφάγου μηχανισμού, εντός του οποίου οι έννοιες «άνθρωπος» και «κοινή λογική» είναι, εξ ορισμού, αποκλεισμένες. Η σουρεαλιστική αυτή «πραγματικότητα» εμπλέκει διοικούντες και διοικούμενους σε ένα τραγελαφικό αδιέξοδο χαμένου χρόνου, αναστέλλοντας, έτσι, κάθε εξέλιξη, κάθε δημιουργική δραστηριότητα.

Ωστόσο, το Κούρεμα Των Αμνών δεν καταγγέλλει μόνο τη Λερναία Ύδρα της γραφειοκρατίας. Καυτηριάζει και καταγγέλλει, επίσης, μέσα από την σάτιρα, την απύθμενη ευρηματικότητα της κρατικής εξουσίας στο να εφευρίσκει τρόπους για να επιβάλλει φόρους, πρόστιμα, ποινές… για αιτίες που μόνον το Θέατρο Παραλόγου μπορεί να περιγράψει, εάν τελικά είναι και αυτό σε θέση να συλλάβει όσα η νοσηρή φαντασία του κρατικού μηχανισμού αδιάκοπα σκαρφίζεται για να κυβερνά, να δεσπόζει και τελικά να συντρίβει τον πολίτη «τυλίγοντάς τον σε μια κόλα χαρτί»!

Και ο πολίτης; Φέρει άραγε ευθύνη για τα γρανάζια αυτής της σατανικής μηχανής που του αφαιρεί μυαλό, ψυχή, διάθεση για ζωή και συχνά τον οδηγεί ακόμη και στην τρέλα ή και-όχι σπάνια στις ημέρες μας-στην αυτοκτονία;
Η απάντηση στο Κούρεμα Των Αμνών είναι «οπωσδήποτε, ναι». Κι αυτό γιατί παραδίδεται άνευ όρων σ’ ένα σύστημα τέρας, που και ο ίδιος, όμως, έχει συντηρήσει ή και μεγεθύνει ακόμα μέσα από την ανοχή του ή και την ενθάρρυνσή του με την απολίτικη, αδιάφορη ή μικροσυμφεροντολογική στάση του. Μια ευνομούμενη Πολιτεία αποτελείται από συνειδητοποιημένους πολίτες με άποψη για το Κράτος που επιθυμούν να έχουν. Δυστυχώς, οι πλειοψηφίες υποκύπτουν πολύ εύκολα στην παγίδα του Φόβου που επιμελώς φροντίζει η απρόσωπη εξουσία να εμφυσήσει στους περισσότερους, μέσα από τους Φορείς του. Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι η μετάλλαξή τους από πολίτες σε φοβισμένα ανθρωπάκια που τελικά φτάνουν να φοβούνται τον ίδιο το φόβο τους. Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί, θα τολμούσα να πω, στην κοινωνία που περιέγραψε ο Τζωρτζ Όργουελ. Μια κοινωνία αποτελούμενη από αποχαυνωμένες μάζες ρομποτοειδών χωρίς προσωπικότητα, χωρίς καμιά δυνατότητα να πάρουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή απόφαση για την ίδια τους τη ζωή. Η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη και αποφασισμένη πριν καν γεννηθούν. Καθήκον και δικαίωμά τους είναι μόνον να υπακούν και να εκτελούν όσα η Παγκόσμια, πλέον, Εξουσία ορίζει, καθορίζει και επιβάλλει. Μοιάζει σαν μια τεράστια Σατανική Αράχνη που πλέκει υπομονετικά τον ιστό της με τελικό σκοπό να παγιδεύσει όλους όσους κατοικούν σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο και βασανισμένο πλανήτη (για όσον καιρό ακόμη θα συνεχίσει, βέβαια, να υπάρχει). Ο κόσμος όλος καταλήγει να χωρίζεται σε κυρίαρχους και κυριαρχημένους. Με τους δεύτερους να μην μπορούν να γλιτώσουν από τους κανόνες του παιχνιδιού, που με ακρίβεια σημαδεύουν το «τέλος τους».

Η φυγή, όμως, από μια τέτοια «πραγματικότητα», μια δίψα της καρδιάς και του νου, μια ανάγκη ζωής, είναι κι αυτή μια «πραγματικότητα». Ο πόθος για αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό, αυτεξουσιότητα είναι κυρίαρχο συναίσθημα για κάθε αληθινά ανθρώπινο ον.  Κάποιοι ελάχιστοι και «διαφορετικοί», ρομαντικοί και αμετανόητοι, επιμένουν να ελπίζουν ακόμα στο θαύμα της εξέγερσης των πολλών και αδικημένων εναντίον όσων γκρέμισαν και συνεχίζουν να γκρεμίζουν τα όνειρά μας, να ακυρώνουν τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας, στέλνοντάς τους για άλλη μια φορά μετανάστες στα πέρατα της γης.  Και φυσικά αυτοί «οι άλλοι» πρέπει να απομονωθούν από το σύστημα, να χαρακτηρισθούν «άκρως επικίνδυνοι». Ένα είναι σίγουρο!
 Αν δεν γίνουμε πολλοί οι «επικίνδυνοι», η «επικίνδυνη» κατάσταση που όλοι μας βιώνουμε σήμερα, θα γίνει ανεξέλεγκτη. Και αλίμονο στους ηττημένους! Αλλά δεν πειράζει! Ευτυχώς, τουλάχιστον έχουμε «Δημοκρατία»!!! Και ευτυχώς που είμαστε λογικοί, τόσο που να κατανοούμε πλήρως την τέλεια διεθνή παράνοια που ορίζει και καθορίζει τις τύχες όλων απανταχού της ταλαίπωρης αυτής γης.

Λίγα Λόγια Για Το Έργο

Ένας από τους ήρωες του έργου, ο Αλέξης Πανταζής, Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο, καλείται να πληρώσει φόρο και πρόστιμο για το πρόβατο που δήθεν εκτρέφει, επειδή τυχαίνει να διαθέτει ένα μαλλιαρό σακάκι.  Πέφτει, έτσι, εξαιτίας μιας γελοίας παρεξήγησης, θύμα της δυσκαμψίας της γραφειοκρατίας και παγιδεύεται μέσα σε στοίβες εγκυκλίων, οδηγιών και αναφορών. Η Οδύσσεια του ήρωα στην αναζήτηση και τελικά παραδοχή της Αλήθειας σκοντάφτει στο απροσπέλαστο τείχος γραφείων, διαδρόμων, υπευθύνων και χαρτογιακάδων δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι στο πείσμα όποιας κοινής λογικής, αρνούνται να παραδεχθούν ότι μπορεί το σύστημα να κάνει λάθος και ο «άνθρωπος» να έχει το δίκιο με το μέρος του. Η αισιοδοξία για το ανθρώπινο γένος έρχεται μέσα από την αποφασιστικότητα και την μαχητικότητα του Αλέξη να παλέψει μ’ αυτό το τέρας της γραφειοκρατίας και να μην υποκύψει στην παράνοια του συστήματος, γεγονός που τον εντάσσει σ’ αυτούς τους «λίγους», τους «τρελούς», που το σύστημα αλλά και όλα τα φοβισμένα ανθρωπάκια θέλουν να εξαφανίσουν από προσώπου γης. Το μεν σύστημα επειδή τους θεωρεί εγκληματικά επικίνδυνους για τα σχέδιά του, τα δε φοβισμένα ανθρωπάκια επειδή του θυμίζουν τη δική τους δειλία να αντιδράσουν και να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Τελικά «το σύστημα» μπροστά στην ανυποχώρητη αντίσταση του Αλέξη θα εφεύρει τρόπο να τον δικαιώσει, έστω και αν η λύση που θα δώσει θα βρεθεί και πάλι μέσα από τη γραφειοκρατική διαδικασία, έτσι που να μην φανεί ότι υπαναχωρεί ή ότι-αλίμονο-θα μπορούσε να έχει κάνει λάθος! Σε αντίθεση με την ανυποχώρητη αγωνιστικότητα του Αλέξη,  υπάρχει ο «Άνθρωπος» εγκλεισμένος σε ένα κουβούκλιο ασανσέρ, ο οποίος έχει αποδεχθεί τη μοίρα του και, μάλιστα, προσφέρει και υπηρεσίες στο σύστημα, έστω και καθηλωμένος. Ο συμβολισμός είναι προφανής. Ο «Άνθρωπος του Ασανσέρ» είναι ο πόθος και ο τελικός στόχος της Παγκόσμιας Νέας Τάξης Πραγμάτων!
Και ο πόθος και τελικός στόχος ο δικός μας είναι αυτός που ο Φυσικός Νόμος-και μόνον αυτός- ορίζει!
« Η υπεροχή μιας ουσίας σε βάρος της αντίθετής της είναι αδικία.
Γι’ αυτό ακολουθεί μια αντίδραση που οδηγεί στην αποκατάσταση της ισότητας. Ο Νόμος στο βασίλειο της φύσης είναι η δικαιοσύνη και ο φυσικός κόσμος κυβερνιέται με κανόνες και τάξη», Αναξίμανδρος.
 
Για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Μαρία Μπαλτατζή

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Αχιλλέας Δημητριάδης: Άνθρωπος
Βάσω Μαυρίδου: Δημόσιος Υπάλληλος
Στέφανος Μαυρομάτης: Κομμωτής, Γιος Ανθρώπου
Παντελής Μιχαλακάκης: Αλέξης Πανταζής, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Αλίκη Μπράβου: Κλειώ, Φίλη Αλέξη
Αργυρούλα Οικονομοπούλου: Ψυχίατρος
Φανή Χατζημπάρμπα: Χωρική, Σύζυγος Ανθρώπου, Υπάλληλος

Σκηνοθεσία-Επιμέλεια Σκηνικών/Κοστουμιών/Μουσικής/Flyer-Poster:
Μαρία Μπαλτατζή


Προσέλευση: 20.30  Παράσταση: 21.00  Διάρκεια: 90΄



Τιμή Εισιτηρίου: 10€ (με ποτό)  Φοιτ/κό-Ανέργων: 7€


Ολύμπου 88 (Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά)-Θεσσαλονίκη
Τηλ/να κρατήσεων: 2310285452/272909-6974195079
Facebook:ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (Σελίδα & Ομάδα)