Η «ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΘΕΑΤΡΟΥ» ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ
- Όλια του Άντον Τσέχωφ (1860-1904)
- Θεατρίνα της Μαρίας Μπαλτατζή
Δραματικός Μονόλογος
(Η ιδέα από το Θεατρικό Κύκνειο Άσμα του A.Τσέχωφ)
- Αρκούδα Μονόπρακτο του A.Τσέχωφ (Κωμωδία)
Κάθε Σάββατο και
Κυριακή
(Από 7
Νοεμβρίου 2015 έως και 24 Ιανουαρίου 2016)
και
Κάθε Κυριακή (Από 31
Ιανουαρίου έως και 24 Απριλίου 2016)
Σημείωμα Σκηνοθέτιδος
Ο Τσέχωφ στη
Ρωσία και ο Ίψεν στη Νορβηγία ήταν οι δύο πρωτοπόροι που με τα έργα τους
πέρασαν μια καινούργια αντίληψη για το ρόλο και την επίδραση του θεάτρου στον
κοινωνικό βίο αλλά και μια νέα αντίληψη για την ίδια τη μορφή του θεάτρου, μια
μορφή που να εκφράζει τα πολυσύνθετα προβλήματα-ψυχολογικά, ηθικά, ταξικά-που
αντιμετώπιζε ο άνθρωπος μέσα στις αντιφατικές και μεταβαλλόμενες συνθήκες της
εποχής (τέλη 19ου-αρχές 20ου).
O Τσέχωφ με
τα ελάχιστα θεατρικά έργα του επηρέασε όσο λίγοι τη νεότερη δραματουργία,
ιδιαίτερα με την τετραλογία των δραμάτων Ο
Γλάρος-Τρείς Αδελφές-Θείος Βάνιας-Βυσσινόκηπος, που έγραψε στα τελευταία
χρόνια της ζωής του. Στα έργα του δεν υπάρχει ο λεγόμενος «μύθος». Δεν υπάρχουν
συνταρακτικά γεγονότα. Φαινομενικά μας παρουσιάζεται η απλή καθημερινή ζωή που
κυλάει. «Αυτή η ανιαρή, κουτή, βρώμικη, ρούσικη επαρχιακή ζωή» της εποχής
εκείνης. Αντίθετα από το ρομαντικό, ηρωικό ή μελοδραματικό θέατρο που προβάλλει
έναν κεντρικό ήρωα ή ένα ζεύγος ηρώων σε εξαιρετικές στιγμές της ζωής τους με
τον μύθο να εξαντλείται γύρω από αυτούς, στο θέατρο του Τσέχωφ τη θέση του ήρωα
παίρνει μια ομάδα ανθρώπων, μια μικρή κοινωνία, που μοιράζονται τη σκηνική
δράση και τα πρόσωπα αυτά δεν είναι ούτε μοναδικά ούτε ηρωικά. Είναι άνθρωποι
καθημερινοί, πολύ οικείοι και γνωστοί σε μας. Τα έργα του Τσέχωφ είναι όλα
γραμμένα σε πρόζα. Όμως κάθε φορά που
διαβάζουμε κάποιο απ’ αυτά ή το βλέπουμε στη σκηνή, πόσο έντονα μας έρχεται στο
νου η λέξη «Ποίηση»! Σε θεατές και
αναγνώστες εμπνέει θάρρος, καλοσύνη, δικαιοσύνη και αισιοδοξία. Γι’ αυτό είναι
κλασικός. Γιατί παραμένει πάντα τόσο οικείος, αγαπητός και επίκαιρος.
Η ζωή στα
έργα του Τσέχωφ ζωγραφίζεται νατουραλιστικά, ωστόσο μια λυρική νότα τα
διαπερνά. Μια ιδέα των λυρικών εικόνων που με τόση μαεστρία ζωγραφίζει η πένα
του μας δίνει ο Μονόλογος Όλια Μια Ψυχούλα (θεατρική μεταφορά
από διήγημά του), ενώ ο Μονόλογος Η Θεατρίνα είναι εμπνευσμένος από το
Κύκνειο
Άσμα του Τσέχωφ. Στο μονόπρακτο
Η
Αρκούδα επικρατεί έντονα το
κωμικό στοιχείο. Ο θεατής γελάει αυθόρμητα, όμως πίσω από το γέλιο η πένα του
συγγραφέα στάζει κάποιο δάκρυ. Οι άνθρωποι σκιτσάρονται με αδρές γραμμές και οι
«τύποι» προβάλλουν σχεδόν σαν καρικατούρες. Η ειρωνική αποδοχή της ζωής και το
στοιχείο του αυτοσαρκασμού είναι παράγοντες του κωμικού και ταυτόχρονα του
πικρού στοιχείου που το διαπνέει. Ο Τσέχωφ σκιαγραφεί ανάγλυφους χαρακτήρες που
εγκλωβίζονται σε αφοπλιστικά κωμικές συνθήκες. Τα κωμικά μονόπρακτα του Τσέχωφ
συνιστούν μικρά διαχρονικά διαμάντια, αφού μέσα από τον έξυπνα κωμικό διάλογο,
τις πνευματώδεις ατάκες και το σατιρικό χιούμορ, καυτηριάζουν και θίγουν καίρια
διαχρονικά ζητήματα όπως η κοινωνική διαφθορά, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η
γραφειοκρατία, ο έρωτας, τα κοινωνικά ήθη κ.α.
Περίληψη Έργων
Όλια
Η Όλια, χήρα
δύο φορές, με περισσό ενθουσιασμό μοιράζεται με τους θεατές εικόνες της
αγροτικής Ρωσίας και μας διηγείται πως κάθε γυναίκα μπορεί να μάθει άπειρα
πράγματα μέσα από το επάγγελμα των ανδρών της ζωής της. Όλα αυτά έως ότου η
αγάπη της για τον μικρό γιο της τελευταίας ερωτικής γνωριμίας της, η φροντίδα
της γι' αυτόν και η συμπαράσταση και
συμμετοχή στη μελέτη των μαθημάτων του
να της αποδείξει ότι τελικά είναι «καλύτερα
αν είναι να μάθεις κάτι να το ξεκινήσεις από την αρχή» (παρά να το μάθεις
αποσπασματικά μέσω ερωτικών σχέσεων)
Θεατρίνα
Επάγγελμα
…ηθοποιός… …Μια ζωή στο σανίδι… Αναμνήσεις… Ερωτήματα που ζητούν απάντηση… Τα
υπέρ και τα κατά των επιλογών μας… Οι θεατές… Το χειροκρότημα… Η μοναξιά του
καλλιτέχνη… Διλλήματα… προσωπικά… καλλιτεχνικά… ηθικά… κοινωνικά …Ηθοποιός
σημαίνει φως…αλλά είναι και καημός πολύ πικρός…
Αρκούδα
Η νεαρή χήρα
Ελένα Ιβάνοβα Ποπόβα ζει απομονωμένη από τον κόσμο εξαιτίας του πρόσφατου
θανάτου του συζύγου της. Μάταια η πιστή υπηρεσία της Νατάσα προσπαθεί να την
πείσει να βγει επιτέλους από το σπίτι της , να κάνει επισκέψεις στους
γείτονες και επιτέλους να προσέξει
κάποιον άλλον άντρα. Τη συζήτηση των δύο γυναικών διακόπτει η άφιξη του
Γκριγκόριι Στεπάνοβιτς Σμιρνόφ, κτηματία, ο οποίος έρχεται να εισπράξει μια
οφειλή του μακαρίτη, δηλώνοντας ότι πρέπει να πληρωθεί οπωσδήποτε εκείνη την
ώρα. Η Ποπόβα δεν αρνείται να πληρώσει, του δηλώνει ωστόσο ότι τη συγκεκριμένη
ημέρα δεν έχει χρήματα και να περάσει μεθαύριο που θα έχει. Ο Σμιρνόφ αρνείται
να φύγει χωρίς τα χρήματα, φέρεται άξεστα και σα χωριάτης. Η Ποπόβα γίνεται έξω
φρενών, ο Σμιρνόφ το ίδιο και τη λύση καλούνται να δώσουν τα όπλα, αφού ο
Σμιρνόφ προκαλεί την Ποπόβα σε μονομαχία για λόγους τιμής. Η Ποπόβα δέχεται την
πρόκληση αλλά ο Θεός του Έρωτα έχει άλλα σχέδια για τους δύο οξύθυμους
μονομάχους…
Για
την Πολιτεία Θεάτρου
Μαρία Μπαλτατζή
Σκηνοθεσία-Επιμέλεια Σκηνικών/
Κοστουμιών/ Μουσικής/Σκίτσων
Μαρία
Μπαλτατζή
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
Αχιλλέας
Δημητριάδης: Γκριγκόριι
Στεπάνοβιτς Σμιρνόφ
Μαρία
Μπαλτατζή: Όλια-Θεατρίνα- Ελένα Ιβάνοβα
Ποπόβα
Βασιλική
Χαραλαμπίδου: Νατάσα
Σάββατο Ώρα Προσέλευσης: 21.00 Ώρα
Παράστασης: 21.30
Κυριακή Ώρα Προσέλευσης: 20.00 Ώρα
Παράστασης: 20.30
Διάρκεια: 100΄ (με δύο διαλείμματα)
Θέσεις περιορισμένες / Απαραίτητη η
τηλεφωνική κράτηση
Τιμή εισιτηρίου: 10€ (με ποτό) Φοιτητικό/Κάρτα
Ανεργίας: 7€
Ολύμπου 88(Αρχαία Αγορά)
Τηλ.2310272909-2310285452-6974195079
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου