Μαθήματα

   ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

                                     Καλή Θεατρική Χρονιά!

                         Οι Εγγραφές Άρχισαν!

                 Aπό Σεπτέμβριο έως και Ιούνιο       Κάθε Τετάρτη 18.30-21.30

          Δικαίωμα Μέλους: 50 ευρώ/μήνα (600/έτος) Φοιτητές-Άνεργοι: 30€/μήνα (360€/έτος)



Στις παραγωγές της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ τους ρόλους ερμηνεύουν τα μέλη μας, στα οποία και προσφέρεται όλη εκείνη η απαραίτητη θεωρητική και πρακτική υποδομή ώστε να μπορέσουν να εκφράσουν όσο το δυνατόν καλύτερα - με σώμα, ψυχή και μυαλό – συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς. Έτσι διδάσκονται Αυτοσχεδιασμός, Κινησιολογία, Ορθοφωνία, Εκφορά Λόγου, Υποκριτική, Σκηνοθεσία, Σκηνογραφία, Ενδυματολογία,Ιστορία (Κοινωνική- Πολιτική- Οικονομική),Ιστορία Τέχνης, Ιστορία Θεάτρου. 

Το Θεατρικό Σαλόνι μας στην Ολύμπου 88 (Σεπ/ριος 2008) έγινε με στόχο να προσφέρουμε -σε όσους φίλους μας επιθυμούν να παρακολουθήσουν το αποτέλεσμα της δουλειάς μας- τέρψη περισσοτέρων από μιας αισθήσεων-όπως συνήθιζαν οι αρχαίοι κάτοικοι αυτού εδώ του τόπου-δηλαδή τέρψη όρασης, ακοής, όσφρησης, γεύσης & πάνω απ' όλα ψυχής. Έτσι οι φίλοι μας μπορούν να απολαύσουν το ποτό τους μαζί με συνοδευτικά σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, αλλά & μετά από αυτήν, ακούγοντας μουσική απ' όλο τον κόσμο μέσα στο ζεστό, οικείο & φιλικό περιβάλλον της θεατρικής μας στέγης & συζητώντας για όσα μας χαροποιούν, μας πονάνε ή μας προβληματίζουν.

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ  ΘΕΑΤΡΟΥ διαθέτει μόνιμη αδειοδοτημένη θεατρική αίθουσα,  με παραστάσεις κάθε Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή από αρχές Οκτωβρίου μέχρι τέλη Μαΐου.
 

Ολύμπου 88 (Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά)-Θεσσαλονίκη

Τηλ. 2310285452-2310272909-6974195079

www.politeiatheatrou.blogspot.com

E-mail:politeiatheatrou@gmail.com                                                                                                                                                                                                                                           

                                          ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

-Βελτίωση σωματική στάσης, κίνησης και έκφρασης.

-Καλλιέργεια αισθήσεων και αντιληπτικών ικανοτήτων.

-Ανάπτυξη παρατηρητικότητας, μνήμης και συγκέντρωσης προσοχής.

-Ομιλία με σαφήνεια και καθαρή άρθρωση.

-Σύνδεση θεωρίας και πράξης.

-Καλλιέργεια φαντασίας.

-Βελτίωση σωματικής και ψυχοκινητικής έκφρασης σε σχέση με το κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον.

-Κοινωνικότητα και δυνατότητα αρμονικής επικοινωνίας και συνεργασίας μέσα από την αρμονική ένταξη, συνεργασία, αλληλεγγύη και συμφιλίωση με τους άλλους της ομάδας.

-Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, θάρρους της γνώμης, σεβασμού προς τους άλλους και χαράς του διαλόγου.

-Οργάνωση και εξωτερίκευση δημιουργικά και με πληρότητα προσωπικών εμπειριών, ιδεών και συναισθημάτων με ποικίλες εκφραστικές μορφές.

-Εξοικείωση με τις ανθρώπινες σχέσεις και τα προβλήματά τους.

-Ανάπτυξη ευαισθησίας έναντι των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων και κάθε εκδήλωσης του ωραίου στη φύση και στη ζωή.

-Εξοικείωση με την καλλιτεχνική δημιουργία και την τέχνη των τεχνών! Το Θέατρο!

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

-Η συμμετοχή στο θεατρικό γίγνεσθαι και πράττειν συμβάλλει στην εμπέδωση της «κατανόησης» και της «ανεκτικότητας», μια βασική φάση ατομικής και κοινωνικής εξέλιξης προκειμένου να καταστεί δυνατή η όποια βελτίωση των «κακώς κειμένων», με στόχο τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας.

-Πάνω απ’ όλα, η συμμετοχή στα θεατρικά δρώμενα είναι μια διαδικασία «συλλογική», η οποία ευνοεί τη «συμφιλίωση», την «αλληλεγγύη» και την «συνεργατικότητα», αφού ο στόχος είναι η επιτυχής επίτευξη μιας κοινής δημιουργικής δραστηριότητας.

-Περαιτέρω, δίνει τη δυνατότητα καλλιέργειας της φαντασίας, της ατομικής απελευθέρωσης αλλά και της προσωπικής βίωσης σκέψεων, συναισθημάτων και δράσεων διαφορετικών ατόμων, κοινωνικών και εθνικών ομάδων της παρελθούσας αλλά και της σύγχρονης πραγματικότητας. Πράγματι, κυρίαρχο στοιχείο στο Θέατρο είναι το Εμείς και όχι το Εγώ. Μέσα από τη συμμετοχή στη θεατρική διαδικασία μετουσιώνει και τελικά γίνεται συνοδοιπόρος των ενδιαφερόντων και προβλημάτων που αφορούν τους συνανθρώπους του!

                                                                  

Για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ                                                                        

          Μαρία Μπαλτατζή

"Η Ανάσταση" του Λέοντος Τολστόι 2019-2020

              Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ              

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ     

      Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ (1899)

   του Λέοντος Τολστόι (1828-1910)

Επεξεργασία Κειμένου-Μεταφορά Για Το Θέατρο-Σκηνοθεσία

                        Μαρία Μπαλτατζή

         

             Κάθε Σάββατο στις 9 μ.μ.                 

                                    

Σημείωμα Σκηνοθέτιδας

Το 1899 ο Τολστόι γράφει το τελευταίο από τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα του, την Ανάσταση. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και ξεπέρασε στην εποχή του σε πωλήσεις ακόμη και τα Πόλεμος Και Ειρήνη και Άννα Καρένινα. Ένα έργο κλασικό, διαχρονικό και πάντα επίκαιρο. Υπήρξε το δημοφιλέστερο και ταυτοχρόνως το πιο ανατρεπτικό μυθιστόρημα του Τολστόι. Από πολλές απόψεις είναι το πιο επαναστατικό έργο του Τολστόι αφού περιέχει μέσα του όλα τα σπέρματα των θεμάτων και τις ιδέες που έθρεψαν το ρωσικό επαναστατικό ρεαλισμό. Η υπόθεση βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Χαρακτηρίζεται δε από την εξαιρετικά σφιχτοδεμένη δομή του. Καθώς δεν υπάρχουν παρεκβάσεις και παράλληλες δράσεις, αυτό είναι το συμπαγέστερο από όλα τα έργα του Τολστόι. Άλλα μεγάλα προσόντα του είναι η πειστική απεικόνιση των ψυχολογικών καταστάσεων, η πειστικότητα της περιγραφής και η αφηγηματική αρτιότητα. Γι’ αυτό του το έργο τον αφόρισε η Εκκλησία το 1901!!! Η προοδευτική Ρωσία δέχτηκε την Ανάσταση με ενθουσιασμό, τονίζοντας ιδιαίτερα την τόλμη του μεγάλου συγγραφέα στο ξεσκέπασμα της κοινωνίας της εκμετάλλευσης από τη μια και στη σωστή περιγραφή της βασανισμένης ζωής του απλού λαού, από την άλλη. 

Ο Τολστόι άρχισε να γράφει την Ανάσταση έναν χρόνο μετά τη διατύπωση της θεωρίας του περί «παθητικής αντίστασης» ή πιο σωστά «μη αντίστασης», που ενέπνευσε αργότερα τον Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Ωστόσο, είναι ένα έργο γεμάτο πάθος και οργή. Εδώ ο Τολστόι φανερώνεται πύρινος, αμείλικτος. Η οξύτητα με την οποία περιγράφει την αθλιότητα των φυλακών, την υποκρισία του δικαστικού συστήματος, την απόλυτη σύμπλευση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον τσαρικό απολυταρχισμό είναι πρωτοφανής σε σύγκριση με την υπόλοιπη λογοτεχνική παραγωγή στη Ρωσία του 19ου αιώνα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αυτοβιογραφία της προσωπικότητας και των ιδεών του συγγραφέα στην προχωρημένη πια ηλικία που έγραψε αυτό το αθάνατο αριστούργημα. Μια εποχή όπου είχε συντελεστεί ήδη και καθ' ολοκληρία η μεγάλη μεταστροφή στην προσωπικότητα του ίδιου, με την πλήρη αναθεώρηση της σχέσης του με το κράτος και την Εκκλησία. Ο αριστοκρατικός και αδηφάγος Λέων της νιότης, είχε παραχωρήσει πλέον τη θέση του σε έναν «αναρχικό χριστιανό», όπως πολύ σωστά του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός. Το μυθιστόρημα αυτό κλείνει μέσα του όλη τη σοφία και την κοσμοθεωρία του μεγάλου συγγραφέα, εκφράζοντας τους στοχασμούς, τις πνευματικές ανησυχίες, τις κοινωνικές και πολιτικές πεποιθήσεις ενός από τους μεγαλύτερους στοχαστές του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα.

Περιγράφει τη Ρωσία στο λυκόφως του 19ου αιώνα, μια κοινωνία σε έντονη κρίση και παρακμή και δεν διστάζει να κατακρίνει το τσαρικό καθεστώς και όλες τις δομές που το στηρίζουν. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δικαιοσύνη, σωφρονιστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς εν γένει. Φωτογραφίζει με μοναδικό τρόπο τους θεσμούς που μοιραία υπακούουν στις ατέλειες των ανθρώπων που τους υπηρετούν και τις κοινωνικές σχέσεις που στηρίζονται στην αδικία και στην εκμετάλλευση. Οι άνθρωποι, κατά τον Τολστόι, διακρίνονται σε αδικητές και αδικούμενους, σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευομένους, σε κυρίους και υποταχτικούς. Προβάλλει τις παρασιτικές τάξεις που ζουν από τους κόπους του λαού καθώς και την άθλια τύχη της αγροτιάς, αλλά και την μοιρολατρική πεποίθηση των φτωχών και αδύναμων περί ανυπαρξίας στον κόσμο ανθρώπινης δικαιοσύνης.

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι προσβλητική, αντιλυρική, προκλητική. Κατάλληλη, οπωσδήποτε, για να περιγράψει την υποβάθμιση, τη φτώχεια, την αδικία, όλο το φρικιαστικό σκηνικό που λίγα χρόνια αργότερα θα οδηγούσε στην αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού. «Όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτα για να εξαλείψουμε τις συνθήκες στις οποίες γεννιούνται τέτοιοι άνθρωποι, αλλά επιπλέον ευνοούμε τα ιδρύματα που τους παράγουν. Φάμπρικες, εργοστάσια, καπηλειά, οίκους ανοχής, φυλακές». «…διεφθαρμένοι άνθρωποι ήθελαν να διορθώσουν άλλους διεφθαρμένους…. και είναι φανερό πως δεν είναι στο χέρι ενός ανθρώπου να διορθώνει έναν άλλο άνθρωπο». Το δικαστήριο είναι το διοικητικό μέσον για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων. Οι μορφωμένοι χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να ισχυροποιήσουν την αμάθεια στους αμόρφωτους. Ο Τολστόι δε φοβάται να στηλιτεύσει και την υποκρισία της επίσημης Εκκλησίας. «Η θρησκεία εμπορεύεται «ελέησον, ελέησον» με τον τρόπο που οι άνθρωποι διαλαλούν ξύλα, αλεύρι, πατάτες». Σαν ένας ιδιότυπος προφήτης της προεπαναστατικής Ρωσίας προαναγγέλλει τον Σοσιαλισμό και την πρώτη Επανάσταση του 1905, καθώς έχει ενστερνισθεί, και μάλιστα συνειδητά, τις νέες θεωρίες.

Η επανάσταση είναι για τους πολλούς, η Ανάσταση είναι για τον έναν.

Το τέλος του μυθιστορήματος διαπνέεται από το πνεύμα του Ευαγγελίου.

Η Βασιλεία του Θεού επί της γης! Αυτό είναι το πνεύμα με το οποίο επιθυμεί να ερμηνεύσει τα λόγια του Χριστού ο Τολστόι. Το ζητούμενο ωστόσο είναι να μην επιθυμήσουμε την Βασιλεία του Θεού στη γη προτού διορθώσουμε τον εαυτό μας, επικαλούμενος την βιβλική εντολή «μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε».

Γιατί ο δρόμος προς την ανάσταση, κατά τον Τολστόι, ξεκινάει από την αγνότητα και επιστρέφει σ' αυτήν, αφού περάσει μέσα από τη διαφθορά και την αλλοτρίωση. Είναι σαφέστατα θρησκευτικό το έργο του Τολστόι, όπως ήταν και η ζωή του ίδιου. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να διατυπώσει μια τελική άποψη, ακραία όσο και πολύ απλή «Ο πολλαπλασιασμός του ανθρώπινου γένους είναι μονάχα η κατώτερη λειτουργία του ανθρώπου. Η ανώτατη είναι η εξυπηρέτηση κάθε ζωντανού όντος...». Στην Ανάσταση αυτό που κρίνεται είναι το νόημα της ζωής και το υπαρξιακό της περιεχόμενο απέναντι στην κοινωνία με την οποία αναπόφευκτα θα συγκρουστεί όποιος θέλει να ζήσει «αληθινά». Κάθε σελίδα της Ανάστασης διαλαλεί ότι ο κύκλος των ανθρώπων με στρεβλές αντιλήψεις για τη ζωή είναι αχανής και ανήκουμε και εμείς σε αυτόν. Η εισαγωγή δίνει τον τόνο με βιτριολικό σκέρτσο

«Ο ήλιος ζέσταινε… το χορτάρι αναγεννημένο… πουλιά ετοίμαζαν χαρούμενα τις ανοιξιάτικες φωλιές τους… εύθυμα ήταν και τα φυτά. Όμως οι άνθρωποι, οι ενήλικες άνθρωποι, δεν έπαυαν να εξαπατούν και να βασανίζουν εαυτούς και αλλήλους». 

Η Παράσταση

Η θεατρική μεταφορά ακολουθεί την πλοκή των γεγονότων του μυθιστορήματος. Τις απόψεις, τους προβληματισμούς και τα «πιστεύω» του συγγραφέα, που καταλαμβάνουν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό σελίδων, με τον Τολστόι να τις εκφράζει σε τρίτο πρόσωπο, κρίνοντας και αποτιμώντας σκέψεις, πρακτικές και πράξεις όλων των εκφάνσεων της ζωής, προσπάθησε η γράφουσα να τις εντάξει, στο βαθμό που αυτό ήταν δυνατόν, στον Λόγο που εκφέρουν οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν τους ήρωες της Ανάστασης. Κοστούμια, Σκηνικό και Μουσική δημιουργούν ατμόσφαιρα εποχής. Ένα θεατρικό ταξίδι στην Ρωσία που τότε περνούσε το κατώφλι του 20ου  αιώνα. Ένα ραντεβού για μας και τους θεατές μας με τον αξεπέραστο Τολστόι και την κοινωνία του «τότε», που δυστυχώς, αν εξαιρέσουμε την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, σε τίποτε σχεδόν δεν βελτιώθηκε από την κοινωνία του «σήμερα», αφού οι άνθρωποι και κατά συνέπεια οι κοινωνίες τους παραμένουν πεισματικά δεμένες στο άρμα της κυρίαρχης ιδεολογίας «Ο θάνατός σου η ζωή μου».    

                                                                 Για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

                                                                        Μαρία Μπαλτατζή

 

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά)

Γιώτα Γαλαζούλα/Μαίρη Χατζηβασιλείου –Φεντόσια

Γιώργος Μακρής-Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Νεχλιούντωφ

Μαρία Μπαλτατζή-Κατιούσα

Δημήτρης Παπαδόπουλος-Δικαστής

Μαρία Τοπάλη-Αγράφεβνα

Διάρκεια: 90΄

Προσέλευση: 8.30-8.55

Τιμή Εισιτηρίου: 10€ (με ποτό) Φοιτητικό/Ανέργων: 7€

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ

Ολύμπου 88-Θεσσαλονίκη    2310285452-2310272909-6974195079

www.politeiatheatrou.blogspot.com    politeiatheatrou@gmail.com
Facebook-You Tube:ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

                 

"Γιατρός Με Το Στανιό" του Μολιέρου 2019-2020

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

                ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

  Γιατρός Με Το Στανιό

                     του Μολιέρου

       Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μαρία Μπαλτατζή

        Κάθε Κυριακή στις 7 μ.μ.

               (από 19 Ιανουαρίου 2019)

Σημείωμα Σκηνοθέτιδας

Δραματουργός, ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν

(1622-1673), που για τις ανάγκες της υποκριτικής του καριέρας είχε υιοθετήσει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Μολιέρος», θεωρείται ο δημιουργός της λεγόμενης «υψηλής κωμωδίας» θέτοντας παράλληλα τα θεμέλια της ρεαλιστικής δραματουργίας. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε να φέρει την κωµωδία σε ισάξια θέση µε την τραγωδία και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του.

Υπήρξε μια χαρισματική μεγαλοφυΐα, ένας έξοχος μάστορας, που με δύναμη, τόλμη, φαντασία, ευρηματικότητα κατέγραψε, έκρινε, κατέκρινε και συχνά καυτηρίασε και χλεύασε ανοιχτά τα ήθη και τα κακώς κείμενα όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Διεισδύει με ευχέρεια σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπως της Αυλής (με τους δούκες και τις μαρκησίες), της αστικής τάξης

(με τους εμπόρους, τους καθηγητές, τους γιατρούς, τους φαρμακοποιούς), καταδικάζοντας τον ωμό κυνισμό, τον φαρισαϊσμό τους και την επίπλαστη θεοσέβεια που εκφράζεται μέσω της υποκριτικής φιλανθρωπίας, θέλοντας να ξεσηκώσει το δημοκρατικό λαϊκό κοινό των παραστάσεών του εναντίον των αυταρχικών και δεσποτικών αριστοκρατών. Ή άλλοτε καταπιάνεται με χαρακτήρες της επαρχιακής ζωής, όπως οι αξεπέραστοι τύποι των υπηρετριών και δούλων που καταστρώνουν συνεχώς ίντριγκες.

Με το σατιρικό του χιούμορ ανατέμνει με το νυστέρι του χαρακτήρες διαχρονικούς. O Φιλάργυρος, ο Ταρτούφος, οι Γελοίες κομψευόμενες, ο Μισάνθρωπος, Ο Αρχοντοχωριάτης, τύποι παγκόσμιοι, ξεπερνούν την εποχή τους. Έτσι τα ονόματά τους έγιναν σύμβολα. Δεν λέμε π.χ. έναν θεομπαίχτη αγύρτη «Ταρτούφο»; Έναν υποχόνδριο «Κατά Φαντασίαν Ασθενή»; Έναν άτεγκτο επιτιμητή των πάντων «Μισάνθρωπο»; Έναν νεόπλουτο «Αρχοντοχωριάτη»;

«Πίσω από τις λιβρέες, τις πουδραρισμένες περούκες, τα σκαρπίνια με φιόγκους και τις ρεβεράντζες κρύβεται ο αιώνιος άνθρωπος με τις αδυναμίες του, τους πειρασμούς του, τα όνειρά του, τις προκαταλήψεις του, τις υπεκφυγές του και τα τεχνάσματα, συχνά, της πανουργίας του ή της προσπάθειας για επιβίωση», Κώστας Γεωργουσόπουλος».

Στο έργο Ο Γιατρός Με Το Στανιό (1666) ο Μολιέρος αντλώντας από την ιταλική λαϊκή κομέντια ντελ άρτε, στήνει ένα οργιαστικά φαρσικό σκηνικό παιχνίδι. Αφορμή γι’ αυτό το τρικούβερτο γλέντι οι «ασκούντες την γιατρική». Γιατί όμως αυτά τα βέλη εναντίον των γιατρών της εποχής του; H κατάσταση της Ιατρικής του 17ου αιώνα δικαιολογεί ίσως αυτές τις επικρίσεις. Άρρωστος ο ίδιος από μικρή ακόμα ηλικία, ο Μολιέρος μπόρεσε να παρατηρήσει δίχως αυταπάτες τους γιατρούς της εποχής του. Υπήρχαν πολλοί τσαρλατάνοι και περιπλανώμενοι κομπογιαννίτες που παρίσταναν τους γιατρούς, οι οποίοι «για να καταπλήξουν τους ασθενείς τους φλυαρούν με ύφος πομπώδες, χρησιμοποιούν με στόμφο λατινικές ορολογίες με επαρμένο ύφος και δίνουν ελληνικά ονόματα σε όλες τις αρρώστιες, για να σκεπάσουν την ανεπάρκεια των γνώσεών τους και την έλλειψη δράσης των φαρμάκων τους». Ωστόσο, εξασκούν το καλύτερο επάγγελμα. «Γιατί είτε κάνεις καλό, είτε βλάψεις, πληρώνεσαι πάντα το ίδιο. Μπορεί και να χαλάσεις έναν άνθρωπο, μα ποτέ δεν βλέπει κανείς ένα πεθαμένο να παραπονεθεί, οι πεθαμένοι έχουν μια ευγένεια… μια διακριτικότητα που δεν βρίσκεται άλλη στον κόσμο». Παράλληλα η σατιρική του πέννα καυτηριάζει ένα διαχρονικά σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο. Την ανοησία των αφελών που πιάνονται στο δόκανο κάθε είδους αγυρτών και απατεώνων.

                                                                            Μαρία Μπαλτατζή

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Έφη Αβραμίδου-Λουσίντα

Ορφέας Εξηντάρης-Ζαν

Παντελής Μιχαλακάκης-Σγαναρέλος

Μαρία Μπαλτατζή-Γυναίκα Σγαναρέλου

Αλίκη Μπράβου-Μητέρα Λουσίντας

Μαρία Τοπάλη-Γυναίκα Ζαν

Διάρκεια: 90΄

Τιμή Εισιτηρίου: 10€ (με ποτό)  7€ (Φοιτητικό-Ανέργων)

Προσέλευση: 6.30 μ.μ.-6.55 μ.μ.

Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση

2310285452-2310272909-6974195079

Ολύμπου 88-Θεσσαλονίκη

politeiatheatrou@gmail.com

www.politeiatheatrou.blogspot.com

Facebook/You Tube: ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ